دلنوشته حسن شمشادی

‍ سه سال پیش که زینب خانم به دنیا اومد، سوریه بود و دل تو دلش نبود . 

می گفت : سپردم که اسمش رو زینب بذارن .

دقیق یادم نیست چند روز یا هفته گذشت تا تونست مرخصی بیاد و بره زاهدان و دختر کوچولوش رو ببینه و کمی دلش آروم بگیره . 

هر وقت می دیدمش و حال بچه هاش رو می پرسیدم، می گفت همه خوبن ولی زینب وقتی باهاش از طریق اینترنت حرف می زنم و صدامو می شنوه و می بینتم، بال بال می زنه و کلی حالش خوب میشه .

زینب خانم سه ساله، دختر آقا محسن خزایی هم از امشب یتیم شده و به جمع دختران شهید و خانواده شهدای مدافع حرم پیوسته .

زینب و دوتا داداشش یادگارهای بابا محسن هستن 

چشم های منتظر زینب هم، دیگه هیچ وقت صورت بابا جانش رو نمی بینه . مثل خیلی پسرها و دخترهای شهدای دیگه . 

خدایا به حق سه ساله دردانه حضرت ارباب ، فرشته کوچولوی ما رو حفظ کن

آمین یا رب الرحیم .