کتابچه ی دعای کمیل باهاش بود.
بعد از هر نمـــازی؛
فرازهایے از دعــا را مےخواند.
یک بار به شوخے بهش گفتم :
آقا محمد، دعای کمیل ما شب های جمعه است؛ چرا شما هـــر روز بعد از هر نمازی دعا مےخـــــوانی ؟
گفت : مگر انسان فقـــط شب های جمعه به خـــــدا نیـــاز دارد ؟!
ما هر لحــــظه به خدا احتـیاج داریم !
دعــــــا کردن،
پاســـخ به همین نـــیاز ماست.
شهید محمدباقر حبیب اللهی
- ۹۴/۱۰/۱۰
