#دلنوشته
دستهایت نوازش گر پیکرم ، #مادر ...
بگو از کدامین دروازه دل ورود کرده ای که کفن پوش به حرمت مهربانی ات دوباره قیام کنم...
چگونه به استقبالم آمده ای مشکی پوش حسین ع ...
منم شهید راهی که خود الفبایش آموختی ام ...
دردو دل کن با من...
مهربان ، به #جمکران نگاهت پیام من برسان که گر هزار هزار کفن بپوسانم خاک چشم هایم را برای قدومش بذر گل نرگس ریزم...
هرعقیده ای هم که داشته باشی اینها سزاواراحترام هستن تاابدبه آنهاییکه وقتی بی آب شدندقمقمه هاراخاک کردندتاکمتربه یادآب بیفتندمدیونیم... و تو ای خواهر دینی ام! چادر سیاهی که تو را احاطه کرده از خون سرخ من کوبنده تر است. شهید عبدالله محمودی باخلوص نیّت واردشوید این خانه پرز عِطرخــداست حرف دل رابشنـوید آنچه گفتنی ست ازشهداست عشق رابا خون خود کردند معنا شهدا! خویش را بردند به اوج عرش اعلا شهدا! نکند شویم مدیون شهدا حرفهادارندباماآن آلاله ها چه کردیم بعدِآنها،دردین خدا، آن ها که بودند همدم جبهه ها دوستان یادتان باشدکه ماشرمنده ایم بی یاد شهداهرچه داریم درزندگی بازنده ایم
رهسپاریم با ولایت تا شهادت......
اینجا درب هاے آسمان باز است. اینجا فوج فوج ملائڪ در تردد هستند.
اینجا واژه ها فرق مےکند. اینجا همه چیز عطر و بوےخاصے مےدهند.
اینجا نگاه ها، ڪلامها، قدمها، دعا و نمازها عطم مسلخ عشق مےدهند. مسلخے ڪه سرخے اش را وام دار یاران امام عاشوراست. اینجا معــــــــــراج است...
معراجـــــے ڪه آسمان را به زمین مےرساند و زمین را به آسمان، آخر اینجا نقطه تلاقے آسمان و زمین است...
معراج یڪ دنیاے جداگانه است. جداے از هر تعلقاتے، جداے از هر عُلقه اے، جداے از هر دوست داشتنے.
چراڪه اینجا اگر ڪمی زرنگ باشید، مےتوانید آفتاب را با همۂ وسعت و حرارتش، ستارگان را با تعدادش و ابرها را با سرعتش به اختیار بگیرید و همچون شهیدان خدایے طریقتے از جنس نور، رو بسوے ساحت بیڪران خداوندے آغار ڪنید...
اینجا معراج "شهید محمودوند" است...
رهسپاریم با ولای تا شهادت.....
